[av_textblock size=” av-medium-font-size=” av-small-font-size=” av-mini-font-size=” font_color=” color=” id=” custom_class=” template_class=” av_uid=’av-lbxeoazx’ sc_version=’1.0′ admin_preview_bg=”]

عملکرد برنامه‌های مبتنی بر cloud که ترافیک شبکه زیادی ایجاد می‌کنند می‌توانند به دلیل ازدست‌دادن شبکه و تأخیر آسیب ببینند، اما گزینه‌هایی برای حل این مشکل وجود دارد.

پذیرش پلتفرم‌های عمومی ابری IaaS مانند AWS و Azure، و راه‌حل‌های PaaS و SaaS نیز تا حدی به دلیل سادگی مورداستفاده سرویس‌ها بوده است، اتصال ایمن از طریق اینترنت عمومی و شروع به چرخش منابع.

اما وقتی نوبت به برقراری ارتباط خصوصی با آن منابع می‌رسد، چالش‌هایی برای حل‌وفصل  موضوعات وجود دارد و باید اقداماتی انجام داد.

ساده‌ترین گزینه استفاده از اینترنت – ترجیحاً یک VPN اینترنتی – برای اتصال به ابرهای خصوصی مجازی سازمانی (VPC) یا معادل آن از مراکز داده، شعب یا سایر ابرهای شرکت‌ها است.

بااین‌حال، استفاده از اینترنت می‌تواند مشکلاتی را برای برنامه‌های کاربردی مدرن که به ارتباطات شبکه زیادی در میان سرویس‌ها و میکروسرویس‌های مختلف وابسته هستند، ایجاد کند.

یا بهتر است بگوییم، افرادی که از این برنامه‌ها استفاده می‌کنند، به دلیل تأخیر و ازدست‌دادن بسته‌ها، ممکن است با مشکلاتی در استفاده از این سرویس، مواجه شوند.

دو جنبه مختلف تأخیر و ازدست‌دادن این مشکلات را ایجاد می‌کند. بزرگی و تغییرپذیری آنها. ازدست‌دادن داده و تأخیر هر دو در سراسر لینک‌های اینترنتی نسبت به شبکه‌های داخلی مرتباً بالاتر خواهد بود.

ازدست‌دادن داده منجر به ارسال مجدد بیشتر در پروتکل‌های TCP یا به دلیل بسته‌های ازدست‌رفته برای برنامه‌های UDP می‌شود. تأخیر منجر به پاسخ آهسته‌تر به درخواست‌ها می‌شود.

هر تماس سرویس یا میکروسرویس در سراسر شبکه فرصت دیگری برای ازدست‌رفتن داده و تأخیر است که به عملکرد آسیب می‌رساند.

ارزش‌هایی که ممکن است زمانی که رفت و برگشت‌ها کم هستند قابل‌قبول باشند، اما زمانی که به لطف معماری‌های کاربردی مدرن، ده یا صد برابر بیشتر باشند، می‌توانند غیرقابل‌تحمل شوند.

تغییرپذیری بیشتر تأخیر (جیتر) و ازدست‌دادن بسته در اتصالات اینترنتی، این شانس را افزایش می‌دهد که هر کاربر معینی یک تجربه کاربردی متفاوت را که به طور غیرقابل‌پیش‌بینی از عالی به وحشتناک تغییر می‌کند، دریافت کند.

این غیرقابل‌پیش‌بینی بودن گاهی به‌اندازه پاسخ‌های آهسته یا ویدئو یا صدای پرمخاطب برای کاربران مشکل‌ساز است.

در مواجهه با این مشکلات، بازار راه‌حل‌هایی را برای بهبود ارتباطات با منابع مبتنی بر ابر ارائه کرده است: اتصال مستقیم، تبادل و شبکه ابری.

اتصالات اختصاصی به ابر

اتصال مستقیم: اتصال مستقیم شبکه خصوصی مشتری به شبکه ارائه‌دهنده ابر است. این راهکار معمولاً به این معنی است که یک سوئیچ مشتری یا روتر را در یک مرکز داده قرار دهید که در آن ارائه‌دهنده خدمات ابری نیز زیرساخت لبه شبکه دارد، سپس آنها را با یک کابل متصل کنید تا بسته‌ها بتوانند مستقیماً از شبکه مشتری به شبکه ابری بدون عبور از اینترنت سفر کنند.

تبادل برای رسیدن به چندین CSP

تبادل، فرایند اتصال به چندین ارائه‌دهنده ابر یا اتصال انعطاف‌پذیرتر به هر ارائه‌دهنده را ساده می‌کند.

تبادل با پهنای باند پهن به ارائه‌دهندگان خدمات محتوای اصلی (CSP) متصل می‌شود، اما این اتصالات فیزیکی بزرگ را به اتصالات مجازی کوچک‌تر در محدوده وسیعی از پهنای باند، زیر ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه حک می‌کند.

مشتری سازمانی یک اتصال فیزیکی مستقیم به محل تبادل ایجاد می‌کند و اتصالات مستقیم مجازی را روی آن فراهم می‌کند تا از طریق تبادل به چندین CSP دسترسی پیدا کند.

شرکت‌ها تجربه ساده‌تری دارند و تنها یک اتصال فیزیکی را برای چندین مقصد ابری حفظ می‌کنند. آنها همچنین می‌توانند ظرفیت بهتری را با تقاضا تطبیق دهند. آنها مجبور نیستند یک اتصال ۱ گیگابیت بر ثانیه برای هر ابر ارائه دهند، مهم نیست که چقدر ترافیک برای عبور از آن نیاز دارد.

دسترسی اینترنت به محل تبادل

به‌عنوان یک راه‌حل میانی، اکسچنج‌های مبتنی بر اینترنت نیز وجود دارند که اتصال مستقیم به CSPها را حفظ می‌کنند، اما مشتریان از طریق اینترنت به اکسچنج متصل می‌شوند. ارائه‌دهنده سرویس معمولاً یک middle-mile خصوصی در میان مکان‌های ملاقات دارد و شبکه گسترده‌ای از نقاط حضور در لبه خود دارد، به‌طوری‌که ترافیک مشتری قبل از رفتن به بخش خصوصی، تاحدامکان کمتر از اینترنت استفاده می‌کند. شبکه‌ای با تأخیر کمتر و ازدست‌دادن داده کمتر و پایدارتر.

شبکه‌های ابری و ارائه‌دهندگان سرویس شبکه به‌عنوان یک سرویس (NaaS) نیز می‌توانند وارد این بازی شوند و به جنبه‌های مختلف چالش بپردازند. شبکه‌های ابری مانند اکسچنج عمل می‌کنند، اما به طور خاص برای اتصال منابع در CSP ‌های مختلف به وجود آمدند.

ارائه‌دهندگان NaaS می‌توانند؛ مانند اکسچنج‌های مبتنی بر اینترنت، ترافیک را در سریع‌ترین زمان ممکن از اینترنت عمومی حذف کنند و آن را به نقاط مشترک حضور با CSPها برسانند.

ای امر از نظر سازمانی مانند ترافیک اینترنت به نظر می‌رسد، اما اینترنت عمومی را فقط بین شرکت و نزدیک‌ترین PoP ارائه‌دهنده NaaS در یک مرکز meet-me استفاده می‌کند.

منبع : networkworld

[/av_textblock]
امتیاز

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *